پرنیان

بعد از برگشتن از قم بعد از چند روز سینه ت شروع به خس خس کرد و سرفه میکردی و توی خواب نفسهات خیلی بد صدا میداد. رفتیم دکتر که گفت برونشیت هست و دارو داد و گفت سه روز بعد بیایید برای معاینه دوباره وقتی یکشنبه برای معاینه رفتیم گفت بهتر شده ولی اگر بستری کنیم بدلیل ضعیف شدن بعد از بیماریهای قبلی ممکنه ویروسهای جدیدتری رو بگیری... صبر کردیم تا سه شنبه بریم قم و دکتر خودت... نوبت دکتر سه شنبه ساعت ۱۰.۵ شب بود که باید دو ساعتی رو هم معطل میشدیم... من غروب رفتم و با کلی التماس منشی رو قانع کردم که سر ساعت ما رو بفرستن داخل... برعکس بابایی هم سرماخورده بود و نتونست ما رو ببره... آژانس گرفتیم و با مامانی و محمد آقا موسوی رفتیم مطب دکتر که معا...

بعد از یک هفته استراحت و مرخصی گرفتن من٬ حالت خوب شد و جمعه برگشتیم اراک... پنجشنبه شب٬ شب یلدا بود... خاله سمیه میخواستن برای عروسشون شب چله ای ببرن. به من گفت برم کمکش... صبح که بلند شدیم شما یه کم باز داغ بودی... توی دلم دعا دعا میکردم فقط تبت بالا نره... کارهامون رو کردیم و رفتیم خونه مامان خاله سمیه.. اونجا خیلی بی تابی میکردی و همه ش بغلم بودی... یه کمی تزئینات انجام دادم و ظهر که شد تبت به ۳۸ رسیده بود که دیگه نموندیم و برگشتیم خونه... مامانی و باباجون قرار بود شب بیان اراک... بابا کلی خوراکی خوشمزه خریده بود... ولی ما نتونستیم با دل خوش بخوریم و مامانی اینا به دلایلی نیومدن و ما همه ش بالای سر شما بودیم و در حال پاشویه که ساع...

فرشته پاک من ! امــــروز 14 ماه است كه از زميني شدن ات، ميگذره... آري ! 14 ماهه شدي عمـــــرم . 1 سال و 2 ماهه ! به بهـانه امـــــروز ، تَن نرم و لطيف ات بوسه باران ... جان مــــن به فــــــــــــداي سر تا پاي تو ، عشق 14 ماهه ام . این ماه هم خوب وزن گرفتی و 8100 شدی.... دیگه خوب راه میری و حتی میدوی... بیشتر جملات رو متوجه میشی... وقتی گوشی من یا بابا یا تلفن خونه زنگ میزنه سریییییییع از جا می پری و میاریشون دندونهات هم یکی در میان در اومدن... پایین سه تا و بالا دوتا اعضای بدنت رو به خوبی میشناسی و نشون میدی... دستهات رو روی چشمهات میذاری و مثلاً قایم میشی مدام سراغ کابی...